Lagi pula, kalau saya masak di rumah ni, saya takde mood pulak nak makan. Hairan benar dengan tabiat yang pelik ini. Kalaulah tabiat ini muncul tatkala di Belfast dulu kan best, takdelah kes berat badan meningkat. Di Belfast lain cerita, kalau saya masak [suke gaks masak], kadang-kadang sayalah kaki perabehnya [loghat kedah/penang ok].
Kesimpulan, baik saya tak payah masak, nanti kang lapar tak makan. Hahaha. Nak dijadikan cerita, hari ni try masak rempah ikan [sukahati kasik nama], pastu tanye lah kakak kena letak gula ke tak. Selamba aje die jawab,
"Kita ni bukan lidah Kelantan. Orang Kelantan ja makan manis-manis nih.."
Hahahaha. Aduih, tak habes-habes dengan 'orang Kelantan'. Kang betul-betul jadik, tak dapatlah saya nak nolongnye. =P
Mak, kakak..tak usahlah kaitkan saya dengan orang Kelantan..kang cakap macam ayam dan itik kang nanti..sorang cakap Kelantan, sorang cakap Sarawak..huhu!!mira cakap Kelantan yang tak pure tu pun saya tak pehe..hahaha!!
Awatlah diorang nih sensitif sangat ngan Kelantan..~
mode: arghh lapa..tapi malaz nak makan..
2 pEsAnAN:
haha.. kalu ajah kecek klate kak akma pehe dok?
bahso klate ajah lg parok rasonya.. hehehe
(Sesape faham ayat di atas?)
to sya: saya meminati gomoman :)
huehuehue.....cian cik akma nih...
Post a Comment